تا چه اندازه می توان بیدار ماند؟ - مجله فوتبال دوستان

به گزارش بی بی سی، گذر زندگی ما جالب است. فرض کنید الان 78 سالتان است. با تقریبی ساده و با توجه به میانگین ها می توان گفت که شما 9 سال از آن 78 سال را مشغول تماشای تلویزیون بوده اید. 4 سال رانندگی و 92 روز را نیز در دستشویی سپری کرده اید!

اما رتبه اول این دسته بندی با اختلاف زیاد به خواب تعلق دارد. شما 25 سال از 78 سال عمرتان را در خواب بوده اید. حالا می خواهیم مقدار ناچیزی از آن 25 سال را کم کنیم. شما چقدر می توانید بیدار بمانید؟ عواقب آن چیست؟

هرکسی عواقب دردناک آن را می داند. میل به خواب از میل به غذا خوردن نیز قوی تر است. اریک هانلون، دانشیار مرکز سلامت، متابولیسم و خواب دانشگاه شیکاگو می گوید: هر اندازه که می خواهید برای بیدار ماندن تلاش کنید، ولی مغز به خواب می رود.

اصلا چرا خواب؟

خواب همچنان از بزرگترین رازهای بشری است. هانلون می گوید: کارکرد دقیق خواب هنوز نامشخص است. اما یک چیز را خوب می دانیم. اینکه خواب تمام فعالیت های بدن را بازنشانی (reset) می کند. خواب عملکرد ایمنی و خوددرمانی بدن و همچنین متابولیسم را بهبود می بخشد. به همین دلیل پس از خواب، احساس بسیار خوبی داریم.

در آن روی سکه، خواب ناکافی با دیابت، مسائل قلبی، چاقی، افسردگی و بیماری های دیگر ارتباط مستقیم دارد. شب ها دود چراغ می خورید و به تبع آن در روز انرژی کافی ندارید و سنگینی مژه ها بر روی چشمانتان را احساس می کنید. همگام با مقابله با بی خوابی تمرکزتان نیز کم می شود.

از این موارد را چشم پوشی می کنیم و گاه تا چند شب نمی خوابیم، در نتیجه به بیماری های ذهنى و روحى مبتلا می شویم: بدخلقی، پارانویایی و دیدن چیزهایی که مربوط به تخیل ماست. آتول مالهوترا از دانشگاه کالیفرنیا می گوید: افراد خیالاتی و توهمی می شوند. راننده کامیون های آمریکایی که مسافت خیلی طولانی را بدون خواب رانندگی می کنند برای این پدیده یک اصطلاح دارند: آن یک سگ سیاه بود. زمانی که سایه ای خیالی را بر روی سطح جاده می بینند، ترجیح می دهند که کامیون را در کنار جاده نگه دارند.

برخی پژوهش ها واکنش زیستی بدن به بی خوابی را اثبات کرده اند. هورمون های استرسی مانند آدرنالین و کورتیزول در خون افزایش پیدا کرده و آن ها نیز فشار خون را بیشتر می کنند. در این بین، تنظیم طبیعی قلب نیز دستخوش تغییر شده و دستگاه ایمنی معیوب می شود. افرادی که نمی خوابند خیلی سریع تر بیمار می شوند.

آسیب های ناشی از بی خوابی موقتی نیست. جروم سیگِل، استاد مرکز پژوهش های خواب دانشگاه کالیفرنیا، در این ارتباط می گوید: اگر آسیبی از این طریق وارد شود، جبران ناپذیر است.

بی خوابی خود را دیکته می کند

اگر خواب هرگز به سراغ شما نیاید چه؟ نوعی بیماری ژنتیکی به اسم بی خوابی خانوادگی مرگ آور وجود دارد که از عواقب بی خوابی طولانی مدت است.

در سراسر دنیا، تنها 40 خانواده این بیماری را ژن خود دارند. تالاموس یکی از سازواره های دستگاه کناره ای در مغز است که در کنترل خواب نقش دارد. این بیماری به تالاموس آسیب جدی وارد می کند. کاهش وزن، زوال عقل و در نهایت مرگ از عواقب آن است.

سیگِل می گوید: با این حال، نمی توان بی خوابی را عامل مرگ دانست. درست است که بی خوابی خانوادگی مرگ آور آسیب فراوانی به مغز وارد می کند، اما من فکر نمی کنم این بیماری عامل مرگ کسی شده باشد. گواه این قضیه شکنجه های بی خوابی است که برخی از زندانیان می کشند. تا به امروز هیچ گزارشی از مرگ بر اثر این نوع شکنجه منتشر نشده است. اما برای آن افراد شکنجه واقعا سختی است.

پژوهش های اجرا شده بر روی بی خوابیِ حیوانات نتایج جالبی را به همراه داشته است. الن رختشافِن در دهه 80 میلادی آزمایشی را در دانشگاه شیکاگو انجام داد. او چندین موش را بر روی صفحه هایی بر روی آب گذاشت. هرگاه که موش با توجه به امواج مغزی به خواب می رفت، صفحه می چرخید و دیواره ای موش را به سمت آب هل می داد تا موش بیدار بماند.

به دلایلی نامشخص، همه موش ها پس از یک ماه جان دادند. به احتمال فراوان، استرس ناشی از خواب دلیل آن بود. سیگل می گوید: هزار بار در روز بیدار می ماندند. از بین رفتن دستگاه های کارکردی بدن، به هم خوردن دمای بدن، کاهش وزن و افزایش اشتها از علائم بی خوابی موش ها بود.

سیگل ادامه می دهد: مشکل این دست از مطالعات در انسان و حیوان همین است. نمی توان آن ها را به سادگی بیدار نگه داشت. آن ها باید همکاری کنند تا استرس به وجود نیاید. اما اگر مرگی رخ دهد، نمی توان گفت دلیل آن خواب بوده یا استرس. مرز بین این دو در این دسته از مطالعات کاملا گنگ است.

بیدار شو!

بدن انسان محدودیت های فراوانی دارد. ولی اگر کسی پرسید چند ساعت می توان بیدار ماند، پاسخ شما چیست؟ بیشترین رکوردی داوطلبانه ای که تا به امروز ثبت شده مربوط به یک دانش آموز 17 ساله دبیرستانی در سال 1964 در سن دیگوِ کالیفرنیا است. رَندی گاردنِر برای یک پژوهش علمی 264 ساعت پشت سر هم بیدار ماند، یعنی 11 روز. پژوهشگران آن تحقیق نیز این رکورد را تایید کردند. رکوردهای غیر موثق دیگری نیز گاها شنیده می شود، از جمله زن انگلیسی که در سال 1977 برای 18 روز بر روی صندلى گهواره اى ِ خود بیدار ماند.