موزه هایی برای بچه ها - مجله فوتبال دوستان

در برخی کشورها موزه های کودک از سال ها قبل راه اندازی شده و متناسب با نیاز کودک مفاهیم تاریخی و فرهنگی را به صورت بصری و لمسی به بچه ها می آموزند.

اولین موزه بچه ها جهان، موزه بروکلین در ایالات متحده آمریکا در سال 1899 میلادی راه اندازی شده و بعد از آن موزه بوستون در سال 1913 میلادی فعالیت خود را شروع کرده است.

در این گونه موزه ها هزاران کودک که حتی ممکن است زبان همدیگر را متوجه نشوند، با هم بازی می کنند و می خواهند که جهانی بچه هاه خود را به جهانی واقعی و مفاهیم آموزشی نزدیکتر کنند.

این موزه ها بخش های جالبی هم چون آب بازی، تماشای حیوانات پشت شیشه، جعبه شن، بخش ویژه بچه ها نوپا، نمایشگاه های متعدد و اجرای موسیقی دارند و مهمتر از همه بچه ها در این مکان ها به راحتی می توانند با صدای بلند بخندند، حرف بزنند و بدوند. حتی با فراهم کردن امکانات ویژه، بچه ها با شرایط خاص از نظر مشکل بینایی، شنیداری و حرکتی هم به راحتی از موزه بازدید می کنند.

اجرای برنامه های متنوع خلاق با نظارت مربیان، موزه را برای بچه ها مجذوب کننده می کند

مهدی بزاز دستفروش، مدیر امور موزه های استان آذربایجان شرقی با اشاره به ویژگی های موزه کودک به خبرنگار ایسنا توضیح داد: موزه کودک مکانی است که در آن با فضا سازی مناسب، اجرای برنامه های متنوع خلاق، برپایی نمایشگاه های تعاملی مجذوب کننده و نیز با نظارت مربیان و راهنمایان کار آزموده امکان مشاهده، مکاشفه و تجربه خاطره انگیز برای بچه ها، والدین و معلمان فراهم می شود تا در محیطی شاد و آزاد، آشنایی با جهان اطراف، طبیعت، مردم و فرهنگ های مختلف در کنار انجام فعالیت های جمعی برای بچه ها امکان پذیر شود.

تاکید کرد: اگر امکان ایجاد موزه هایی مختص بچه ها فراهم نباشد، می توان با معیارهای شناخته شده موزه بچه ها، بخشی را در موزه ها به بچه ها اختصاص داد که این کار در هفته بزرگداشت میراث فرهنگی در سال جاری، در سایت موزه عصر آهن تبریز رخ داد و برنامه هایی متناسب با نیاز بچه ها در آنجا به اجرا عایدی.

وی ادامه داد: با توجه به استقبال خوب مخاطبان، مقرر شد که برنامه باستان شناسی کودک به صورت دوره ای در این موزه تداوم داشته باشد و سایر موزه های استان نیز به تناسب موضوع فعالیت خود در این راستا حرکت کنند و بخش هایی از موزه یا حداقل فعالیت هایی را در موزه برای بچه ها طراحی و اجرا کنند.

وی با بیان اینکه موزه های کودک از نظر آموزشی و تربیتی دارای اهمیت خاصی هستند، گفت: محتوای کتاب های درسی اگر با مشاهده عینی آثار و شواهد در موزه ها همراه باشد، بدون تردید بهتر و طولانی تر در فکر بچه ها جای می گیرد و تصویر روشن تری از واقعیت های تاریخی و علمی بدست می آید.

بزاز دستفروش یکی از ویژگی های یادگیری در محیط های بیرون از مدرسه نظیر موزه ها را آموزش بدون مرزبندی دانست و اضافه کرد: در این گونه محیط ها بچه ها با خارج شدن از فضای رسمی مدرسه و کلاس، دانش را از روی لذت و شوق شخصی فرا می گیرند و از این رو موزه ها می توانند با ایجاد علاقه به یادگیری و اشتیاق پایان ناپذیر برای کار و فعالیت در میان بچه ها نقش موثری در نظام تعلیم و تربیت ایفا کنند.

وی با تاکید بر اینکه بازدید از موزه ها زمینه ای برای کاربردی کردن آموزش ها و انتقال مفاهیم درسی به میدان تجربه، عمل و رفتار است، گفت: به بیانی دیگر موزه ها می توانند به دانش آموزان و بچه ها کمک کنند که وجه عینی مفاهیم فکری را در محیط های خارج از مدرسه درک کنند و این مراکز به عنوان پل ارتباطی بین آموزه های نظری و فکری با آموزه های عملی و مهارتی است.

راهنمایان موزه مطالب را متناسب با قدرت و مدت زمان تمرکز بچه ها توضیح دهند

یک روانشناس کودک در خصوص اصول راهنمایی کودک در موزه ها بیان نمود: مطالب ارائه شده در موزه باید به زبان کودک، قابل فهم و سطح دشواری مطالب متناسب با درک و زبان کودک باشد و امکان تجربه عینی و لمسی برای بچه ها در موزه فراهم شود. بعلاوه مربیان و معرفان کودک باید آشنایی کافی با اصول روانشناسی کودک، زبان کودک، ادبیات کودک، تفکرات و روحیات کودک داشته باشند و بتوانند با زبان ساده، روشن و عینی با بچه ها ارتباط برقرار کنند.

مهدی راثی با اشاره به این که گروه سنی مختلفی از جمله بچه ها جز مخاطبان موزه هستند که برداشت های متفاوتی از این مکان دارند، افرود: با توجه به تفکر پیش عملیاتی بچه ها، خردسالان زیر 7 سال توان دریافت مطالب پیچیده را ندارند و بچه ها 7 تا11 سال مطالب را در حضور نشانه های یادگیری دریافت می کنند و در نهایت بعد از 11 سال، این محدودیت وجود ندارد.

وی در ادامه درباره قدرت تمرکز برای بچه ها در سنین مختلف، گفت: قدرت تمرکز در بچه ها زیر 7 سال، حدود دو الی سه دقیقه است و راهنمای موزه باید در همان چند دقیقه اول، مطلب را به آنان توضیح دهد و از سویی بچه ها 7 تا 11 سال، قدرت تمرکز 10 الی 15 دقیقه دارند.

وی در خصوص روحیات بچه ها در سنین مختلف، توضیح داد: روحیات بچه ها بیشتر بصری، حسی و لمسی است، از این رو برترین روش آموزشی بچه ها، روش مجسم و عینی است که باید امکان لمس و تجربه برای آنان فراهم شود و در صورت نبودن این امکان، روش نیمه مجسم و بعد روش نمادین و نوشتاری است.

راثی یاد آور شد: برای بچه ها خردسال، آموزش از طریق بازی و کنکاش با اشیا است و سطح دشواری کلمات برای آنان باید به مراتب آسان تر، توضیحات کوتاه تر، جملات کوتاه و واضح باشد و آموزش رسمی آنچنانی جواب نمی دهد.

این روانشناس کودک به مربیان مهدکودک ها و معلمان دوره های ابتدایی دبستان توصیه کرد که در هنگام بازدید از موزه ها، بچه ها را بدون راهنما رها نکنند و متناسب با رشد فکری آنان، مطالب آموزشی گفته شود. بعلاوه با استفاده از تجربه حسی و لمسی موضوعات را به کودک یاد دهند و در صورت نبودن این امکان، می توانند از فیلم و پوستر استفاده کنند.

می توان المان و مولاژی از آثار تاریخی موزه را برای بچه ها طراحی کرد

یک راهنمای گردشگری کودک با بیان این که در اثر تعامل با محیط بیرون شخصیت بچه ها شکل می گیرد، گفت: در موقع بازدید از موزه، بچه ها باید فعالیت مرتبط داشته باشند و فقط دادن توضیحات خشک برای آنان کافی نیست. مثلا برای بچه ها المان هایی از آثار تاریخی را طراحی کرده ام و قسمت های خالی را نگه می دارم تا بچه ها خودشان جای آن ها را پر کنند و یا می توان مولاژ برخی اشیای موزه نظیر جام حسنلو را درست کرد تا بچه ها بتوانند آن ها را لمس کنند و به دستشان بگیرند.

نیلوفر رضا بنده لو ادامه داد: در پی بازی با این المان ها کودک خودش متوجه می شود که مثلا شکل مجسمه ها در بناهای تاریخی فرق دارد و یا گره های چینی در پنجره های قدیمی شکل های گوناگونی دارند. در واقع در این بازدیدها فقط کافی است که در فکر بچه ها یک علامت سوال ایجاد کنیم تا خودش بشود و پیدا کند.

وی یادآور شد: در جریان بازدید از موزه ها حتی می توان مفاهیمی از تاریخ، هنر، جغرافیا و اصول طبیعتگردی را به زبان بچه ها آموزش داد تا آنان با آگاهی هرچه بیشتر بتوانند با محیط زندگی کنونی و حتی گذشته خود ارتباط برقرار کنند.

وی به والدین توصیه کرد که بچه ها خود را در معرض تجربه های متفاوت قرار دهند و به صورت هدفمند و هوشمندانه و با توجه به شخصیت کودک، موزه ها را انتخاب کنند تا بچه ها بتوانند از محیط موزه ها نهایت استفاده را ببرند. بعلاوه بچه ها باید به آرامی وارد محیط ناشناخته شوند تا بتوانند به مرور به فضا عادت کنند و چنین نباشد که با کارهای عجولانه بازدید از موزه را به اتفاقی وحشتناک و نا خوشایند برای بچه ها رقم زد.

راهنمای گردشگری کودک به رعایت اصول مهم روانششناسی در بچه ها تاکید کرد و گفت: باید یادبگیریم که چطور مطلب را به بچه ها بفهمانیم و با محدود کردن بچه ها، آنان از سفر و بازدید از موزه زده می شوند و گارد می گیرند.

وی در پایان با اشاره به اینکه فضای فیزیکی موزه باید دوستدار کودک باشد، گفت: باید محیط های موزه برای کودک مناسب سازی شود و فضایی مجذوب کننده و شاداب باشد که البته قبل از ورود به این محیط ها بهتر است که مربیان و والدین قواعد حضور و شیوه رفتار را به بچه ها آموزش دهند تا موقع بازدید مسئله ای پیش نیاید.

به طور کلی می توان گفت که در موزه های دوست داشتنی برای بچه ها باید راهنمایان موزه آشنایی کافی با اصول روانشناسی کودک، زبان کودک، ادبیات کودک، تفکرات و روحیات کودک داشته باشند و بیشتر از روش مجسم و عینی برای انتقال مفاهیم به بچه ها استفاده کنند. بعلاوه متناسب با قدرت پیش عملیاتی و رشد فکری بچه ها، مطالب را با جملات آسان، کوتاه و واضح توضیح دهند و مدت زمان و قدرت تمرکز گروه های مختلف سنی هم مورد توجه قرار گیرد.

فضای فیزیکی این گونه موزه ها باید دوستدار کودک باشد و در محیطی شاد و آزاد با فضاسازی مناسب، اجرای برنامه های متنوع خلاق، برپایی نمایشگاه های مجذوب کننده و انجام فعالیت های جمعی برای بچه ها امکان پذیر باشد. بعلاوه اگر امکان ایجاد موزه هایی مختص بچه ها فراهم نباشد، می توان بخشی را در موزه ها به بچه ها اختصاص داد تا در این قسمت وجه عینی مفاهیم فکری را در محیط های خارج از مدرسه به بچه ها آموزش داده شود و پل ارتباطی بین آموزه های نظری و فکری با آموزه های عملی و مهارتی ایجاد شود.

منبع: ایسنا