فراوری لیوان یک بار مصرف سبز با فناوری نانو - مجله فوتبال دوستان

به گزارش خبرگزاری اقتصادایران، امیر عاملی و همکارانش در دانشگاه ایالتی واشنگتن پیروز به ارائه ترکیبی جایگزین برای فوم پلی استایرن شدند، آن ها ماده ای زیست سازگار برای این کار ارائه کردند که ریشه گیاهی دارد.

نانوبلورهای سلولز ماده اصلی این فوم هستند، سلولز فراوان ترین ماده موجود در گیاه است. در این روش از یک فرآیند زیست سازگار برای فراوری فوم استفاده شده که در آن به جای حلال ها و مواد شیمیایی، از آب استفاده می گردد. پیش از این کوشش هایی برای فراوری جایگزین گیاهی مبتنی بر سلولز برای فوم پلی استایرن صورت گرفته بود اما محصول نهایی کارایی پایینی داشت.

در این پروژه محققان از ماده ای استفاده کردند که 75 درصد آن را نانوبلورهای سلولز تشکیل می دهد. این نانوبلورها از پالپ چوب ساخته می گردد که با اضافه شدن به پلی وینیل الکل، تبدیل به فوم موردنظر می گردد. پلی وینیل الکل یکی از پلیمرهایی است که به نانوبلورهای سلولز متصل می گردد.

فومی که این گروه تحقیقاتی فراوری نموده است دارای ساختار سلولی یکنواخت و همچنین عایق است. این اولین باری است که محققان فوم گیاهی می سازند که عملکرد آن از فوم پلی استایرن بهتر است. این فوم گیاهی بسیار سبک بوده و تا 200 برابر وزن خود را تحمل می نماید بدون اینکه تغییر شکل دهد. این فوم گیاهی به راحتی در طبیعت تجزیه می گردد و در صورت سوختن، خاکستر آلاینده فراوری نمی نماید.

به اعتقاد محققان این پروژه، این محصول یکی از پتانسیل های کاربردی نانوبلورهای سلولز است که می توان کاربردهای صنعتی متعددی از نانوبلورهای سلولز انتظار داشت.

فوم گیاهی با استفاده از نانوبلور سلولز ساخته شده است که به یاری آن می توان ظروف یک بار مصرف زیست سازگار با دوام بالا فراوری کرد. این ظروف تا 200 برابر وزن خود را تحمل نموده و به سادگی در طبیعت تجزیه می شوند. عملکرد این ظروف یک بار مصرف از ظروف پلیمری رایج بالاتر بوده و در اثر سوختن گاز یا خاکستر سمی فراوری نمی نمایند.

فوم پلی استایرن ماده ای استخراج شده از ترکیبات نفتی است که در فراوری بسیاری از ظروف یک بار مصرف نظیر لیوان استفاده می گردد. این ماده از اجزا بسیار سمی ساخته می گردد و پس از استفاده باید به صورت مصنوعی تجزیه گردد چرا که در طبیعت پایدار است. زمانی که فوم پلی استایرن سوزانده گردد، گازهای سمی فراوری می نماید.

نتایج این پروژه در قالب مقاله ای در نشریه Carbohydrate Polymers. به چاپ رسیده است.