بانوی مدرسه سازی که الگوی فرزند و دانش آموزانش شد - مجله فوتبال دوستان

زنگ و ساعت قصه خوانی است. بچه های با شور و شوق و اشتیاق زیاد دور میز خاله صبور جمع شدند تا برایشان قصه تازه بخواند. قصه ای که با صدای دلنشین کسی خوانده می گردد که مدرسه ای بسیار زیبا را برای آن ها ساخته است. صدای خنده بچه ها و سر و صدای زیاد تا انتهای حیاط مدرسه رفته است و خانم مدیر سراسیمه وارد کلاس می گردد تا مبادا اتفاقی افتاده باشد اما می بیند که بچه ها در نهایت شور و شوق در کلاس هستند تا باز هم خاله صبور برای آن ها قصه جدیدی بخواند. این تنها یک روز از حضور صبور خدیر خیر مدرسه حاج اصغر خدیر در تهران است. دختری که توانست آرزوی چند ساله پدرش را زنده نگه دارد و خودش هم در این کار خیر سهیم گردد. ادامه ماجرای این زندگی این بانوی نیکوکار را با هم می خوانیم.

روز اول افتتاح مدرسه

روز اول مدرسه است. خانم مدیر درباره عکسی که بر دیوار مدرسه نصب شده است توضیحات زیادی می دهد زیرا این مدرسه ساخته شده است تا نام حاج اصغر خدیر زنده بماند. اما یکی از بچه ها در صف وسط صحبت های خانم مدیر به خاله صبور می گوید چرا پدرت را با خودت نیاورده ای که مدرسه را ببیند اما نمی داند که پدر خاله صبور سال هاست که در این دنیا نیست که روز آغاز سال تحصیلی برای افتتاح مدرسه با دخترش بیاید. صبور خدیر یکی از جوانترین بانوانی خیری است که در سال های اخیر قدم در راه ساخت مدرسه گذاشته است خودش در این باره می گوید: من در خانواده ای بسیار خیر بزرگ شده ام. کار خیر اولویت پدر و مادرم بود. پدرم سال های سال آرزو داشت که مدرسه ای برای دانش آموزان بسازد اما عمرش کفاف نداد و این آرزو را با خود به دنیا دیگر برد. من چون علاقه بسیار وافری به پدرم داشتم، تصمیم گرفتم از هزینه خودش این آرزوی چند ساله او را برآورده کنم.

آغاز زنگ قصه خوانی در مدرسه

همه بچه های مدرسه، خاله صبور را می شناسند و با او ارتباط خوبی برقرار نموده اند. به همین علت، خانم مدیر تصمیم گرفت تا ارتباط او را با بچه ها بیشتر کند به همین دلیل زنگی را برای قصه خوانی به خاله صبور داد تا با صدای زیبایش برای بچه ها قصه بخواند. صبور خدیر در این باره می گوید: من زمان هایی که حالم خوب نیست، به بچه های مدرسه سر می زدم و تمام مدت که با بچه ها ارتباط داشتم فراموش می کردم که حالم خوب نبوده است. خودم دوست داشتم ارتباطم با دانش آموزان ارتباطی اثربخش باشد و به همین علت، از زنگ قصه خوانی بسیار استقبال کردم و بچه ها هم بسیار خوششان آمد.

بچه های مدرسه هم در ساخت مدرسه مشارکت می نمایند

روزی که خانم مدیر به کلاس ها آمد تا فیش های مشارکت را بین بچه ها تقسیم کند همگی بچه ها با صدای بلند گفتند: اگر ما هم پول بدهیم، مثل خاله صبور می شویم. صبور خدیر با بیان این خاطره گفت: زمانی که خانم مدیر این موضوع را برایم تعریف کرد بسیار خرسند شدم که بچه ها هم از رفتار من درس گرفتند و دوست دارند در این کار مشارکت نمایند. زیرا احساس من را درک نموده بودند و این بزرگترین نعمت برای من است. از اینجا بود که به اهمیت الگوسازی برای دانش آموزان پی بردم، هر چند خود را هیچگاه در این صندلی نمی دانم.

از ساخت مدرسه به نام پدر تا مدرسه سازی جهادی فرزند

پسر خانم خدیر، همواره حس زیبای مادر را برای مدرسه دوست داشت. به همین علت، با همراهی تیم جهادی مدرسه، با پس انداز شخصی اش و همراهی پدر و مادر در ساخت مدرسه ای به صورت جهادی در کرمانشاه مشارکت کرد. صبور خدیر در این باره می گوید: زمانی که از این تصمیم پسرم آگاه شدم، بسیار خرسند شدم که این روحیه در او جریان پیدا نموده است زیرا کار خیر از دید من مسری است و همانطور که من راه پدرم را دنبال کردم او هم راه مرا دنبال می نماید و خرسندم که از رفتار ما الگو برداری می نماید و در این کار خیر سهیم شده است.

دوست دارم تا زنده ام مدرسه خودم را ببینم

صبور خدیر با این جمله که دوست دارم تا زنده ام مدرسه خودم را هم ببینم می گوید: من این مدرسه را ساختم تا آرزوی پدرم برآورده گردد اما می خواهم در این شرایط مالی تا زنده ام بتوانم مدرسه ای را هم با پس انداز خودم بسازم تا آرزوی خودم را برآورده کنم. چون لذت کار خیر این است که در زمان حیات خود انسان باشد و در شادی و شعف آن سهیم گردد.

صبور خدیر در سرانجام، ضمن تاکید بر ساخت مدرسه ادامه داد: دوست دارم هر انسانی با هر توانی در این کار خیر سهیم گردد تا لذت آن را درک کند. همه در این جهت باید مشارکت نمایند تا با لذت کار خیر آشنا شوند.